Οι διατροφικές συνήθειες της αλεπούς και του πετροκούναβου μελετήθηκαν στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας κατά την περίοδο 2003 – 2005. Το περιεχόμενο των στομαχιών από 219 αλεπούδες και 106 πετροκούναβα χαρακτηρίστηκε βάση της προέλευσής του, σε έξι διακριτές κατηγορίες (θηλαστικά, πουλιά, φυτά, αρθρόποδα, ερπετά- αμφίβια και άλλα). Τα δείγματα συλλέχθηκαν από διάφορες περιοχές όπου ασκείται και δεν ασκείται η θήρα και κατηγοριοποιήθηκαν βάση εποχής και τύπου οικοτόπου (θάμνοι, αγροί, δρυοδάση). Τα υπό μελέτη σαρκοφάγα τρέφονται με πουλιά και ερπετά – αμφίβια σε μικρές ποσότητες, σε ένα ποσοστό μικρότερο του 11% της διατροφής τους ανεξαρτήτως εποχής. Τα τεχνικά αντικείμενα ήταν πιο κοινά στα δείγματα από την αλεπού από ό,τι στο πετροκούναβο. Η στατιστική ανάλυση που εφαρμόστηκε έδειξε ότι η μεταβλητή της “εποχής” ήταν ο καλύτερος παράγοντας πρόβλεψης της “διατροφικής ομάδας”, ενώ οι διατροφικές συνήθειες δεν ήταν στατιστικά σημαντικές όσον αφορά το “έτος”, τον “οικότοπο” και την “άσκηση θήρας”.
Γράφει: Ομάδα Δ'ΚΟΣΕ
ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ (Alectoris graeca) ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ (Alectoris chukar) ΠΕΡΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Η ενδυνάμωση των φυσικών πληθυσμών της πέρδικας στη χώρα μας μπορεί να επιτευχθεί, από τη στιγμή που οι κυριότεροι εμπλεκόμενοι φορείς (κράτος, ομοσπονδίες και κυνηγετικοί σύλλογοι), ευαισθητοποιηθούν και συντονιστούν, ώστε να τεθούν σε εφαρμογή τα απαραίτητα διαχειριστικά μέτρα.
