Οι τροφικές συνήθειες της αλεπούς (Vulpes vulpes) εκτιμήθηκαν στην Κεντρική Ελλάδα με σκοπό να διερευνηθεί η επίδραση της αρπακτικότητάς της στην άγρια πανίδα.
Κατά τη διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος (2003 – 2006) συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν 219 στομάχια από την περιοχή έρευνας. Κατά την εργαστηριακή ανάλυση των δειγμάτων προσδιορίστηκαν 10 τροφικές ομάδες. Τα είδη της τροφής ταξινομήθηκαν ανάλογα με την προέλευσή τους σε θηλαστικά, πτηνά, ερπετά, αμφίβια, ιχθείς, αρθρόποδα, μαλάκια, φυτά, μύκητες και διάφορα. Συνολικά αναγνωρίστηκαν 1.336 άτομα λείας (prey items), τα οποία ανήκουν σε 35 διαφορετικά είδη και 14 οικογένειες και τάξεις.
Η αλεπού είναι ένας ευρυφάγος περιστασιακός άρπαγας με μεγάλη ποικιλία ειδών στο διαιτολόγιο τα οποία είναι διαθέσιμα εποχιακά. Η υψηλή συμμετοχή του λαγού στο διαιτολόγιό της με βάση τη σχετική συχνότητα εμφάνισης (31,05% στο σύνολο των αναλυθέντων στομαχιών) αποτελεί τη μεγαλύτερη τιμή στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή βιβλιογραφία, αποδεικνύοντας την αρνητική της επίδραση σε ένα είδος με οικονομική-θηρευτική αξία. Αρνητική επίδραση φαίνεται να ασκεί και στην πτηνοπανίδα της περιοχής, ενώ η κατανάλωση τρωκτικών στις καλλιεργούμενες εκτάσεις εκφράζει την ωφελιμότητά της στα γεωργικά περιβάλλοντα. Η αρπακτικότητα της αλεπούς που καταγράφηκε στον αγριόχοιρο απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Η ανάκαμψη ορισμένων θηραματικών ειδών μπορεί να προέλθει από μια συστηματική απομάκρυνση των αρπάγων όπως καταγράφηκε στον πληθυσμό του λαγού, ο οποίος πιθανόν να αντέδρασε στην μείωση του πληθυσμού της αλεπούς. Ο έλεγχος όμως του πληθυσμού της πρέπει να εφαρμόζεται σε μεγάλη έκταση, να είναι διαρκής και να συνδυάζεται με ταυτόχρονη βελτίωση του βιότοπου.
Η αρπακτικότητα του Πετροκούναβου (Martes foina) στην άγρια πανίδα εκτιμήθηκε σε διαφορετικούς τύπους βιότοπων. 106 στομάχια συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν από την Κεντρική Ελλάδα. Καταγράφηκαν 689 άτομα (prey items) και αναγνωρίστηκαν 27 είδη και 12 οικογένειες και τάξεις. Από την ανάλυση των τροφικών συνηθειών προκύπτει ότι είναι ένα ευρυφάγο είδος με εποχιακές διακυμάνσεις στο διαιτολόγιό του, με τάση προς τη φρουτοφαγία, συμβάλλοντας θετικά στη διασπορά των σπόρων και των καρπών στα φυσικά οικοσυστήματα. Αξιοσημείωτη χαρακτηρίζεται η καταγραφή της αρπακτικότητας στα πτηνά με ποσοστό 15% των στομαχιών και η παρουσία ξυλοφάγων εντόμων στο διαιτολόγιο κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
συνέχεια ανάγνωσης: arpaktikotika_stin_agria_panida
